– stroom je mee in zeeën van ster
als de grond
onder je vandaan
omdat je verstond
en opgestaan
zonder idee
waarheen of hoever
stroom je mee
in zeeën van ster
wie er bewoog
door liefde puur
wenkte mijn oog
jouw ware natuur
kijk niet achter
waar alles vergaan
harder dan zachter
toen stilte eraan
oneindig je blik
naar sterren in stof
in jou bleek ik
omdat het nu of
nooit meer stroomt
en jij echt leeft
toen je mij gedroomd
en wij het beleefd
hier en nu beslist
wat ver gaat
of van liefde is
en echt gemaakt
geen weg terug
noch vooruit
als vliegensvlug
de natuur besluit
wie er gereisd
naar welke kant
de liefde wijst
en wij aan land
vanuit helder water
zagen we branden
toen nu en later
weer in onze handen
