Ik ben Annika Sofiana en ik ben vrijer dan ooit gedicht. 

Ik ben gelukkig getrouwd en woon met mijn man en drie kids van 5, 3 en 1 in de Noordkop. In 2012 heb ik mijn master Pedagogische Wetenschappen behaald aan de VU en van 2018 tot medio 2023 heb ik met mijn bedrijf ‘Sofiana Coaching’ vrouwen met o.a. eetstoornissen begeleid naar een vrij leven. Ik gaf trainingen en sessies, blogde, podcastte en dichtte over vrij eten en leven. Ook gaf ik Geboorte in Kaart sessies.  

In 2022 werd ik tijdens mijn zwangerschap van ons derde kindje ernstig ziek. Inmiddels gaat het met ons beiden gelukkig veel beter. Wel ben ik om die reden per medio 2023 gestopt met mijn bedrijf. Ik bied dus geen vrij eten coaching meer aan en mijn online trainingen en podcasts zijn inmiddels uit de lucht. Wellicht ga ik in de toekomst wel weer verder met Geboorte in Kaart sessies, op donatiebasis. Je kunt me altijd een berichtje sturen om te informeren, mocht je hierin geïnteresseerd zijn. 

Sofiana met een dikke punt erachter is mijn nieuwe logo. ‘Sofiana’ betekent ‘op zoek naar wijsheid’ en pas toen de gefossiliseerde ‘ik’ eindelijk stopte met zoeken bleek ik het te zijn. Wijs en alwetend, alomvattend. Dat weten en die ervaring is wat mijn vrijer dan ooit gedichten kenmerkt, naast een heldere spiegel over de huidige tijd. Want ik hoef geen gelijk te hebben, maar ik ben het wel. Punt uit. Er brandt een vuur in mij dat niet te stoppen is, zeker niet na afgelopen jaar. Dat vuur blaas ik in woorden en die woorden zijn vrijer dan ooit gedicht.

Of, zoals ik halverwege 2021 op het podium van Vrouwen voor Vrijheid voordroeg: 

want het was toen ze zo diep
in zichzelf terug het pad van angst beliep
dat iets in haar begon te draaien,
een liefdeswind ging zachtjes waaien

het was een zachte bries,
die liefde in de kerkers blies
dwars door diep verborgen bunkers
waaiden haar liefdevolle hunkers

steeds sterker waaide haar wind
door hoofden vol ‘ik bepaal wat ik vind’
door harten versteend blies ze moed
en wervelde ze ‘het komt écht goed’

en alle harten die ze vrij blies,
waaiden mee in een stevige bries
samen bliezen ze meedogenloos
alles weg dat niet voor liefde koos

ze loeiden en schreeuwden in de wind
wij zijn de vrouwen, ooit dapper meisjeskind
wij zullen blijven wegvagen
wat onze kinderen niet hoeven dragen

wij zullen blijven schreeuwen
tot de nieuwe toekomst de eeuwen
van pijn en verderf omver waait
en we terug bij de bron – alles teruggedraaid

we zullen wervelen tot we windstil
diep in onszelf voelen: ik ben wie ik wil
wie ik altijd was ondanks de pijn
wie ik altijd en overal zal zijn