het was toen

– Manifestatie Vrouwen voor Vrijheid 19 juni 2021

er was eens een dapper meisjeskind
sterker dan de sterkste wind
wervelend door harten vol kou
bleef ze fluisteren ‘omdat ik van je hou’

en ondanks dat ze leerde om te luisteren
naar stemmen die niet konden fluisteren
bleef zij eenmaal een volwassen vrouw
oneindig dromen over wat ze werkelijk wou

en het was na al die jaren vervlogen tijd
toen ze hier en nu herinnerde wie ze altijd
en waarheen haar wind moest waaien
nu en hier, om die tijd terug te draaien

mijmerend keek ze naar de lucht
net als toen, lang voor de vrijheidszucht
toen ze als kind al naar boven keek
wanneer alles onder haar voeten verloren leek

in haar ogen spiegelde de wintergloed
en wakkerde in haar de weemoed
toen ze dacht aan die tijd nog maar even geleden
waar de toekomst al scheen in het heden

toen ze elke dag vroeg ‘waar is die tijd gebleven’
dat we wisten wat écht leven
dat we samen, vrijheid en dans
overvloed, delen en schaamteloos gesjans

ook al leek het daar en toen erger dan ooit
diep in haar ziel twijfelde ze nooit
aan wat er waar was en wat zou
aan wat zij waard was en wat ze wou

eventjes liet ze zichzelf gaan
terug naar die tijd van de grootse waan
waar de zin voorgoed verdween
en ze moederziel alleen

de beelden schoven voorbij
de afstand tussen haar en zij
de vernietiging van hart
de driedubbele ongedeelde smart

in haar echode die tijd
langs diepe donktertes van spijt
kerkers vol gevangen hoop
waar het kwaad van de muren droop

nog verder ging ze, langer geleden
en in het nu herschreef ze het verleden
al die duizenden jaren of langer
van steeds kouder en nog banger

en het voelde alsof het gisteren
toen haar zoute tranen glinsterden
toen ze weer even terug naar toen
toen ze zo diep voelde wat te doen

want het was toen ze zo diep
in zichzelf terug het pad van angst beliep
dat iets in haar begon te draaien,
een liefdeswind ging zachtjes waaien

het was een zachte bries,
die liefde in de kerkers blies
dwars door diep verborgen bunkers
waaiden haar liefdevolle hunkers

steeds sterker waaide haar wind
door hoofden vol ‘ik bepaal wat ik vind’
door harten versteend blies ze moed
en wervelde ze ‘het komt écht goed’

en alle harten die ze vrij blies,
waaiden mee in een stevige bries
samen bliezen ze meedogenloos
alles weg dat niet voor liefde koos

ze loeiden en schreeuwden in de wind
wij zijn de vrouwen, ooit dapper meisjeskind
wij zullen blijven wegvagen
wat onze kinderen niet hoeven dragen

wij zullen blijven schreeuwen
tot de nieuwe toekomst de eeuwen
van pijn en verderf omver waait
en we terug bij de bron – alles teruggedraaid

we zullen wervelen tot we windstil
diep in onszelf voelen: ik ben wie ik wil
wie ik altijd was ondanks de pijn
wie ik altijd en overal zal zijn

en ineens wist ze het weer
kijkend naar de lucht was er meer
dan ze kon zien met haar blote oog
de naakte waarheid was wat in haar bewoog

en dat was wat ze zag die avond
toen een volgend jaar opnieuw begon
ze keek in zichzelf tegelijk terug én vooruit
en blies het kwade sprookje voorgoed uit

het was alsof haar droom verweven
in een gigantisch kosmisch vergeven
boog ze de tijd terug naar de bron
waar ‘er was eens’ ooit écht begon

en die avond vertelde ze haar eigen dappere kind
over de eeuwenoude liefdeswind
die in ons allemaal waait
en aan de wijzers van de tijd draait

lief dapper meisjeskind, sprookjes bestaan wél
maar niet zoals ons al die jaren verteld
de enge verhalen over boze wolven en vloeken
waarin lang en gelukkig ver te zoeken

je kunt écht oneindig groots dromen
en ik beloof je: ze zullen één voor één uitkomen
als je voor liefde blijft kiezen
kun je nooit of te nimmer verliezen

jij kunt je dromen aan elkaar weven
in een eindeloos lang leven
herinner je altijd dat dappere meisjeskind
en het zal ons vanaf hier voor de wind

dan zullen we op school enkel leren
hoe we nog verder terug kunnen keren
naar waar we ooit vandaan gekomen
altijd al wisten hoe we moesten dromen

en niemand hoeft te gehoorzamen
omdat we al één samen
alles zomaar krijgen zonder
controle leven we het wonder

niemand zal ziek, stelen of falen
diploma’s hoef je niet te halen
overvloed hersteld als ons geboorterecht
geeft de aarde ons terug omdat we écht

en aan iedereen die niet geloofde in sprook,
en ja, zelfs aan de kwaadste geesten ook
bleef ze dit verhaal van liefde vertellen
zodat ze die avond haar zegeningen kon tellen

hier, riep ze, hier is die tijd gebleven
wij weten wat echt leven
wij samen, wij vrijheid, wij dans
overvloed, delen en schaamteloos gesjans

en ze sjanste die avond met de liefdeswind
en ze baarde nog een dapper meisjeskind
die nooit zou weten van bar en boos
omdat ze in liefde telkens voor háár koos

nog eenmaal zuchtte ze eens diep, die avond
ze voelde in haar hart de cirkel rond
met een volle teug ademde ze het oude in
en haar levensadem bracht een nieuw begin

en die avond klokslag twaalf uur
blies ze haar pijl vol liefdesvuur
in de nog koude harten van menigeen
zodat vanaf dat jaar voorgoed de liefde scheen

het was toen dat ‘er was eens’ in het nu verscheen
de draden van droom weefden zich om haar heen
en ze leefde voorgoed zonder bang
en ze leefde gelukkig –
en oneindig lang

het was toen

Op 19 juni 2021 heb ik dit gedicht voorgedragen op de manifestatie van Vrouwen voor Vrijheid.