hoe tralies van gedacht nu stralen vol verwacht
ze keek omlaag
recht in de grote vraag
en ineens zag ze waarom
en ineens keek ze daarom
ze keek en ze zag
dwars door alles altijd gedacht
en ze zag en ze keek
hoe alles gelogen bleek
en ze keek
en ze zag
hoe tralies van gedacht
nu stralen vol verwacht
alles veranderde in haar blik
toen ze herinnerde wie ik
één nanoseconde gewacht
oneindig veel levens verkracht
vergeten van de bron
waar zij en jij begon
druipende eeuwen zwarte pijn
omdat dit niet had hoeven zijn
omdat dit nooit geklopt
nu of nooit gestopt
omdat het niet nog één tel
omdat zij wél
keek en zag
door gouden druppels traan
gevlochten droom ontstaan
en ze keek omhoog
en ze boog
ze boog voor liefde en puur
ze boog voor moeder natuur
ze boog voor vrij
ze boog voor jou en mij
ze boog voorover in de bron
waar zij in haar begon
in gebogen kracht
waar zonder bedacht
waar zonder feit
waar met heid
waar alles of niets waar
waar paradoxaal
het niet zo nieuwe normaal
waar alles kon
en nog niets begon
middenin waar
licht en toch zwaar
donker en nog licht
waar evenwicht
middenin daar
was waar ze keek
en zag
dat zij het bleek
